Daisy is een wonderlijke dame. Ze werd als kleine verwilderde kitten gevonden door een lieve man die haar veilig wilde stellen. Die nobele beslissing moest hij wel bekopen met talloze krabben en beten. Wat een felle tante! Maar eenmaal gevangen kon hij nergens met het diertje terecht en het zag er ook niet naar uit dat het ergens een mooie toekomst zou kunnen vinden. Het aanbod van niet aaibare katten is enorm groot, de vraag ernaar minuscuul klein. Uiteindelijk kwam de hulpvraag bij ons terecht. Een grote bench binnen onze Kattine werd haar tijdelijke behuizing. Man oh man, wat een fel ding! Els heeft haar wekenlang vanaf een lepel gevoerd om toch maar echt contact met haar te kunnen maken. Ze sloeg de lepel de hele bench door en maakte daarbij geluiden die niet onderdeden voor die van een heus roofdier. En toen opeens kwam de ommekeer! Daisy sloeg niet naar de lepel maar haar kopje zocht de hand van Els. Héél bijzonder. Tijd voor haar om ‘groter’ te gaan wonen en ze verhuisde naar de jungle-unit waar juist de jonge dieren zich heel prima kunnen vermaken. Daisy werd geneutraliseerd, werd nog wat aanhaliger en toen stonden we voor een dilemma. Een echte knuffelkat, zo eentje die je op kunt pakken en aast je op de bank kunt zetten zal Daisy nooit worden. Vraag maar aan de dierenartsassistente waarbij ze ook haar sporen naliet. Maar een verwilderde poes was ze ook niet meer… Te lief voor bij de pubers die op dat moment in het Kattenwoud verbleven en niet ‘huiselijk’ genoeg voor herplaatsing want naar verwachting was de kans groot dat plaatsing zou mislukken en dan was Daisy weer terug bij af en dat is niet de bedoeling. We besloten dat Daisy bij ons in huis mocht wennen en dat is gelukt. Daisy heeft haar eigen comfortzone die we respecteren, zij die van ons vaak niet maar dat terzijde. Ze is dol op de honden en dat is wederzijds. Daisy is eigenlijk een beetje twee in één. Vaak een bedligger, bankhanger en soms komt de wildebras die ze ooit was toch weer boven!
