Kanjer was al 14 jaar toen hij bij ons kwam wonen. Ooit werd hij uit het asiel gehaald maar op latere leeftijd werd hij incontinent. Twee operaties volgde waarbij zelfs zijn prostaat werd geamputeerd maar volgens zijn eigenaren bleef hij urine verliezen. Kanjer verhuisde naar buiten en kreeg een konijnhok tot zijn beschikking en daar werd hij niet vrolijker van, wel magerder! Middels Ingeborg, één van onze vrijwilligers, kwamen zijn eigenaren in contact met het Kattenwoud. Kanjer zou in het asiel immers geen schijn van kans meer maken. Er is een giga overcompleet van jonge en zindelijke katten dus op een onzindelijk oud exemplaar zat waarschijnlijk niemand te wachten. Kanjer kwam naar hier, heeft het buitengewoon naar zijn zin, eet als een havenarbeider en is zindelijk (tot nu toe). Hopen dat het zo blijft maar indien anders kunnen hij en wij ook prima met zijn ‘handicapje’ leven. In mei 2012 wat minder leuk nieuws. Kanjer is al een tijdje niet meer gesignaleerd op het terrein. Ondanks de talloze speur- en zoektochten van veel mensen is hij toch nog steeds niet terug gekeerd. We hebben het sterke vermoeden dat hij een rustig plekje heeft gezocht om zijn oude poezenlijfje te rusten te leggen. En ja, dan wordt het wel héél moeilijk hem ooit nog terug te vinden. Sommigen hebben nog een beetje hoop dat hij ineens weer met het avondeten komt aan lopen, maar die kans wordt ook met de dag kleiner. Begin juli hebben wij zijn stoffelijk overschot gevonden. Kanjer was heel ver weg gekropen om een natuurlijke dood te sterven.