Mac, althans zo hebben wij hem genoemd, is geboren in 1999. Hij werd in maart 2012 bij de dierenarts achtergelaten om af te maken. Mac had diarree en de eigenaar zag medicatie niet zitten, de dood dus wel! Mac is erg gefixeerd op eten en dat mag ook wel want het arme dier is broodmager. Wij vinden hem echt een zieltje en we hopen vanuit de grond van ons hart dat hij hier op zal knappen en nog een paar gelukkige jaren mag beleven. Els vindt het echter een (ex) katertje met een blik vol zorgen in zijn lieve kattenoogjes. Wij hopen dat wij hem zijn zorgen kunnen ontnemen en hem juist een zorgeloos kattenleventje kunnen bezorgen. In april liep Mac ineens niet meer zo soepeltjes. Bij nadere inspectie bleek hij een joekel van een abces aan zijn voorpootje te hebben. Gelukkig voor hem brak het even later open en kon alle “viezigheid” eruit lopen. Dit gaf hem gelijk wat verlichting. En daarbij nog een antibiotica spuit. En onze Mac loopt al weer een stuk soepeler. In juli 2012 kreeg hij tijdelijk medicatie voor een leverontsteking en dat vertraagde zijn achtergang enigszins. Een echo wees uit dat er verder weinig loos was behalve dan dat Mac over een bovengemiddelde hoge leeftijd beschikt. Mac oogt zeer sneu, hij is mager en heeft een dikke buik maar leeft zijn leven pijnloos. Recent bloedonderzoek heeft uitgewezen dat Mac’s schildklier dagelijks heel veel overuren maakt. Daardoor heeft Mac chronische honger. De medicatie voor een te snelle schildklier geeft veel hartproblemen en dat trekt onze Mac niet meer. Hij krijgt nu homeopathische medicatie. In overleg met dierenarts Sofie is besloten om onze Mac zijn eigen leven te laten leven zolang hij dat pijnloos doet. Het zijn werkelijk zijn nadagen waarvan hij nu op zijn manier nog geniet. Wij voorzien in zijn grote honger en knuffelen er lustig op los. Mac kwam vanaf dit moment niet meer in aanmerking voor virtuele adoptie.
Op vrijdag 8 augustus kwam er een einde aan het leven van onze Mac. Het zat er aan te komen maar toch overviel het ons nog. In de ochtend was hij niet aanwezig om te eten en dat was voor Mac ondenkbaar. Els ging op zoek en vond hem in een mandje in het tuinhuis. In eerste instantie dacht Els dat Mac al was overleden maar bij nadere inspectie bleek hij nog te ademen. Hij had dit mandje midden in het tuinhuis zelf uitgezocht en lag en vredig, rustig in een soort van coma. Jan en Els hebben bij hem gezeten, Sofie gebeld en na overleg besloten we niet met hem te gaan ‘sjouwen’ maar hem op zijn eigen plaatsje te laten vertrekken naar daar waar Mac weer jong en gezond zou zijn. Vrijwilligster Jantien heeft hem heel veel aaitjes, kroeltjes en geruststellende woorden toebedeeld en Els weet zeker dat Mac daar nog van genoot. Els hield Sofie op de hoogte. Helaas probeerde Mac aan het begin van de middag, tegen beter weten in weer op te krabbelen, en vertoonde daarbij tekenen van een hersenaandoening. Sofie was aan het opereren en kon de patiënten niet alleen achterlaten. Jan reed met Mac naar haar toe. We namen een grote bench en schoven Mac daar gewoon met zijn eigen dekentje zo in. Sofie heeft Mac laten inslapen. Mac kwam daarna terug naar het Kattenwoud alwaar we hem begraven hebben. Oude, lieve, magere, broze Mac is niet zo heel lang bij ons geweest, iets meer dan een half jaartje, maar hij heeft een onuitwisbare indruk op ons allen achter gelaten en hij wordt zeer gemist! We hopen dat we hem nog een paar fijne maanden hebben kunnen bezorgen.