Onze oude Sam woonde in onze Kattine en kwakkelende natuurlijk al een poosje. Maar zijn operatiewond was mooi genezen. Hij at nog goed en haalde kroeltjes bij een ieder die ze maar uit wilde delen. Kortom hij had nog plezier in het leven en wij in zijn leven want er was nu eenmaal geen meer zachtaardig wezentje te vinden dan onze Sam. Gisterochtend vroeg bij het voeren werd mij in één oogopslag duidelijk dat zijn leven lijden was geworden en dierenarts Sofie werd onmiddelijk gebeld. Sam is vertrokken…. Vertrokken uit ons leven maar niet uit onze harten!
Lees hieronder het verhaal van Sam:
Op vrijdag 9 april 2010 ontving Els een mailtje, hieronder een beknopte samenvatting!
Beste Els,
9 Jaar geleden heb ik van jou een jong katje gekregen. Je hebt toen gezegd:
als er ooit iets is met de kat moet je het me laten weten. Wel, wat is er nu aan de hand? Onze kat is geen kat om binnen te zijn, dus we laten hem ook lekker buiten lopen. Er is een kattenluik, dus hij kan gaan en staan waar en wanneer hij wilt. Dit ging altijd heel goed. Tot ongeveer 4 jaar geleden.
Toen begon hij muizen die hij gevangen had mee naar huis en naar binnen te brengen. Wij hebben een gewoon woonhuis. Het probleem is dat je meteen de keuken inkomt die in een open verbinding met de kamer staat. Het is niet zo leuk als er plotseling een muis over je dressoir loopt. Maar goed, met een muizenklem is dat nog op te lossen. Maar van het een kwam het ander. Hij ging behalve muizen ook vissen en kikkers meebrengen. Dit was allemaal nog te overzien. Onlangs vond ik een eekhoornje in de kamer, dat vond ik al minder. Maar afgelopen weekend lag heel mijn kamer vol met vogelveren en vogelpoep. De aangeslagen vrouwtjesmerel zat boven op de afzugikap en heb ik met veel moeite kunnen vangen en buiten zetten. Dit was voor mij het laatste. De kat is bij ons niet meer te handhaven. Hij kan er niks aan doen want het is zijn natuur, maar ik kan er niet meer tegen.
Uiteraard heeft Els onmiddellijk gereageerd en sinds zondag 11 april woont prachtkat Sam dus bij ons! Sam lijkt een beetje op Twin, hij is zelfs nog iets groter en zwaarder, ook heeft hij ietsje langer haar! Sam is een schat van een kat en eigenlijk vindt Els het onbegrijpelijk dat mensen na 9 jaar zomaar afstand van hem konden doen!
Update 1 juni 2010
Sam, Iwan en Yippie werden in ‘vrijheid’ gesteld, hun gewenningsperiode zat er inmiddels op, dus de deur van hun verblijf mocht permanent open blijven. Bas en Joepie vertrokken in de megabench richting kattenren en werden daar ‘losgelaten’. Op zaterdagochtend valt het Els op dat Iwan wel heel erg lief en braaf op één plekje blijft liggen. Ze wil hem eens even op zijn pootjes zetten. Dat lukt slechts op 3 van de 4 pootjes. Eén achterpootje zet hij niet meer aan de grond. Sofie kwam de paarden enten op de manege en Els vraagt haar om even langs te rijden. Er zijn nog meer ‘kwakkeltjes’ dus Els besluit ze even allemaal te verzamelen in het achterste tuinhuis. Sam kijkt haar vanuit de bosjes argwanend aan en Els besluit er de tijd voor te nemen. Hij gaat haar wat teveel ‘op eigen benen staan’. Ze lokt hem met wat onweerstaanbaar voer, pakt hem op en besluit hem in de ren te zetten. Dan kan hij eerst zijn buikje rond eten en later wil uitgebreid met hem gaan kroelen. Ze verzamelt de ‘kwakkeltjes’, Zoutje, Miezer, Jezus, Ed Bever, Yippie en Karel. Daarna een bakje koffie mee en naar de ren om Sam wat op zijn gemak te stellen. Sam is gevlogen en heeft op mysterieuze wijze de ren verlaten. Els maakt zich zorgen maar ziet hem later ongeschonden weer vrij rondlopen. Ze hoeft het nu natuurlijk even niet in haar hoofd te halen op hem te willen pakken. De katten werden behandeld. Niets desastreus maar wel nodig. Het ontsnappen van Sam uit de ren verdient ook aandacht, want als onze superflinke Sam eruit kan, dan kunnen de kleine Joepie en Basje dat zeker.
Door al het ‘gekwakkel’ heeft Els de afgelopen maand ontzettend veel tijd aan de katten en aan het uitdelen van medicatie besteed. Ook heeft ze zich speciaal toegelegd op ‘het vriendjes worden met Sam’. En dat is gelukt.