Zoals jullie wel weten verblijft Kitty na haar verdwijning, na de uitgebreide zoektocht en sinds haar mysterieuze terugkeer nu in het Kattenwoud omdat haar vertrouwde fietsenhokthuis niet langer veilig bleek. Kitty heeft het hier geweldig na haar zin en is een schatje. Totdat… Vanochtend het reismandje in zicht kwam. Els kon haar nog overreden om zelf in te stappen maar daarna waren de spreekwoordelijke rapen gaar. Ze hing als een tijger in het gazen reismandje en bleek vast van plan om bij ons bloed te gaan prikken in plaats van andersom. Vanuit het achterin in de auto klonk onophoudelijk een klaagzang die zijn weerga niet kent, hondje Claudet begon op de voorstoel onrustig mee te piepen, zichzelf daarbij zichtbaar afvragend wat of wie er zich in hemelsnaam achterin bevond. Onderweg wilde een ambulance met spoed passeren en het is maar goed dat ik in mijn spiegels het zwaailicht waarnam want de sirene zou me volledig zijn ontgaan door de decibellen die Kitty wist te produceren.
Eenmaal aangekomen bij dierenarts Sofie prees ik me gelukkig dat er niemand op het spreekuur was, een unicum maar het zou Kitty’s barre avontuur in ieder geval qua tijd weten te beperken. Eenmaal in de spreekkamer op de behandeltafel liet Kitty vanuit het mandje even weten hoe goed ze kon grauwen en tuffen en zien dat er aan haar nageltjes helemaal niets mankeerde. Gelukkig is Sofie niet snel onder de indruk, opende het mandje en Kitty kwam er op het gemakje en lieflijk uitgestapt. Liet zich aanhalen en begon te snorren. Na een uitgebreid en probleemloos verlopen onderzoek kunnen we Kitty’s blikopeners complimenteren. Ze hebben goed voor haar gezorgd en Kitty is kerngezond. Na bloedafname/snaptest en het aanbrengen van de chip keerde we snel huiswaarts. Wederom onder luid protest van Kitty. Thuis aangekomen was ze weer haar eigen lieve zelve en als pleister op de wonden, nog maar weer een overheerlijke Shiba verslonden. Blij dat het erop zit, blij dat ze gezond is.