Jaren geleden verloor zijn eigenaar zijn werk, echtgenoot en zijn huis… Willeman was toen al op leeftijd en nergens meer welkom, ook het asiel in Tilburg vond hem toen al té oud. De katteschat was hier echter meer dan welkom. Een huilende eigenaar liet hem achter maar daarna nooit meer iets van hem mogen vernemen. Best wel jammer want daardoor heeft hij nooit geweten dat Willeman het hier geweldig naar zijn zin had. Een meer dan geliefde bewoner werd van het Kattenwoud…..
Een markante bewoner, vaste gast in onze Kattine en zeer nadrukkelijk aanwezig bij onze Kattinedinertjes! De laatste tijd aan de sukkel, beetje erg oud, beetje erg broos… Steeds vaker een ongelukje hier en daar maar dat alles mocht zijn pret niet drukken want zodra er eten was, was ook Willeman er! Vanmiddag gebeurde er iets in dat broze lijfje… Ik dacht aan een hersenaandoening. Dierenarts Sofie gebeld, die was na haar bevalling weer aan het werk. Ouderwets aan het werk want die riep meteen “Kom er maar mee.” Jan heeft gereden en ik heb Willeman dicht tegen me aangehouden, ik wilde hem niet in een mandje vervoeren. Het bleek zijn hartje te zijn… Willeman is in onze armen vredig naar de kattenhemel vertrokken, daar waar hij weer ‘jong van harte’ zal zijn…
Joh, wat zullen we je missen! Je leefde letterlijk en figuurlijk heel dicht bij ons en in veler harten. Jouw virtuele adoptant Jantien zal ook ontdaan zijn door jou heengaan en toch blijf je bij ons. Je vond jouw laatste rustplaats in ons Kattenwoud… Ik pink een traantje weg maar… Gek genoeg voel ik ook iets van grote dankbaarheid. Dankbaar omdat we jou nog konden geven waar je zo van genoot: het leven zelf! Slaap wel lieve oude, zo gewaardeerde poezenvriend van velen…